dinsdag 1 januari 2013

Ziek, zwak en misselijk…




… tuut-tuut… tuut-tuut ……tuut-tuut…

“Goedemorgen, stichting voor Christelijk basisonderwijs, met Jantine. Waarmee kan ik u van dienst zijn?”

“’k Mt me vr vndg hejaas ziemeldn, heb krts, opgezwlle ogn, hst gn stem, hoets vil, spiepn, hfdpn, rommelnde drmn, flink ziek ds…”

“Het spijt me mevrouw, maar kunt u dat even herhalen?”

“k Zal m’n best doen; ’k moet me voor vandaag helaas ziekmelden, heb koorts, opgezwollen prikogen, haast geen stem, ik heb een constante loopneus, ik hoest veel, heb spierpijn, hoofdpijn, rommelende darmen, ik voel me flink ziek dus…”

“Oh, dus als ik het goed begrijp, komt u gewoon werken?! Dan hoeft u uw school niet af te bellen en ik niemand uit de vervangingspool in te schakelen om uw klas over te nemen. Waarom belde u ons ook al weer?”

“…..?.....?.....?...”

“Mevrouw, bent u daar nog?”

“…..?.....?.....?...”

“Mevrouw, laat ik het anders formuleren, de mensen uit de vervangingspool zijn al naar andere scholen uit onze stichting of zelf ziek! Wanneer u het gewoon gaat proberen en een beetje rustig aan doet, zult u zich vast wel wat beter gaan voelen. De perfecte win-win-situatie…”

“… Uche-uche… Mevrouw, mijn ogen zijn zo dik dat ik op de tast de telefoon moest zoeken, ik hoest zo erg dat dit gesprek al haast niet te voeren is door het kuchen en de heesheid, … hatsjoe-hatsjie-hatsjoe…, laat staan dat ik naar mijn werk kan reizen en daar in deze situatie de volledige verantwoordelijkheid voor een klas van 29 kinderen wil dragen.

Ik meld me niet snel ziek, omdat mijn verantwoordelijkheidsgevoel het vaak wint van mijn lichamelijke gesteldheid. Wannéér ik me dan een keer afmeld, kunt u er vanuit gaan dat er dan ook ècht wel iets aan de hand is, want ik blijf niet voor ieder wissewasje thuis. …Uhm-uhm-snuf-snuf-snuf…

Vandaag heeft eindelijk een keer mijn gezondheid voorrang en los ik mijn eigen vervanging nu eens niet zelf op. Ik voel me zo beroerd, dat ik me daar ook niet schuldig over ga voelen deze keer, u bent er voor om mijn ziekmelding te verwerken en voor een oplossing te zorgen.”

“…?...?...? Goed, wat was uw naam ook al weer? Ik zal uw ziekmelding noteren en proberen of er intern op uw school nog een oplossing mogelijk is. Sterkte, hopelijk bent u snel weer beter, dan hoef ik voor… oh, nou ja, beterschap, hè!”

… tuut-tuut… tuut-tuut ……tuut-tuut…



Wat ik van mijn ziekmelding van vorige week geleerd heb?

- dat zelfs de sector onderwijs omhoog zit; weinig geld voor vervanging etc. Is geld overhouden belangrijker dan de zorg voor de kinderen of collega’s, waar dat geld in eerste instantie toch voor bedoeld is?!

- Dat ik eerder “nee” moet zeggen, omdat ik nu te lang ben door blijven lopen met een forse verkoudheid, want het “ ja, het is geen kantoorbaan, zonder juf geen les, dus zou je misschien toch…?!”  heeft me nu zó genekt dat ik compleet afgedraaid en beroerd in bed lag te bedenken waarom mijn hart ook al weer bij het onderwijs lag.

- dat ik moet leren voor mezelf te zorgen, mijn grenzen te stellen en proberen niet te vergeten dat ik vaak de eerste dagen van iedere vakantie ziek of moe ben!
Ook ziet mijn gemiddelde werkdag er zo uit: aanwezig om ca. 7.50 uur, naar huis tegen 17.30 uur en soms thuis nog verder, want “die toets moet echt nog vóór morgen zijn ingevoerd/ morgen is de ouderavond, heb jij het gesprek met de vader van F. al voorbereid/…”

- dat ik de kinderen ook niet meer moet sussen met “doe maar even rustig aan, probeer het nog even en als het stràks nog niet gaat, dan bellen we mama…” , want nu merkte ik aan de telefoon hoe vervelend het is als iemand jouw gevoel wegsust.

- Hatsjie- uche- kuch- ..  Van harte beterschap of… werkse!!!