Mensen,
mensen, wat een gat zag ik afgelopen week! Flink aan de maat, niet meteen
zichtbaar, maar toch ook niet te missen…
Een
gat is nu niet het eerste waar ik op let bij de mensen die ik tegenkom, maar
wanneer er werkelijk niet meer omheen te kijken valt, ga je je toch wel
afvragen hoe iemand aan zo’n gat komt.
De
eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het met mijn gat redelijk gesteld is. Het
kan kleiner, maar ook groter, dus voorlopig zit ik goed.
Helaas ligt het
bedrijf van een vriendin van mij op zijn gat, de directeur zag er geen gat meer in, dus voor iedereen was daar het gat van de deur! Nu hoop ik dat
ze niet in een zwart gat zal vallen,
maar voor een keertje heeft ze het er eens van genomen en een gat in de dag
geslapen. Er blijkt wel dat ze niet voor één gat te vangen is, want ze is
meteen weer gaan solliciteren. De komende tijd zal ze het ene gat met het
andere moeten dichten en zal het gat in haar hand moeten verdwijnen, maar
wanneer ze nieuw werk heeft gevonden, zal ik samen met haar een gat in de lucht
springen!
Het bovengenoemde
gat blijkt dus van mijn vriendin te zijn. Haar ontslag sloeg een groot gat in
haar begroting en ineens was ze zich pijnlijk bewust van het feit dat geld niet
uit de muur blijft komen wanneer je een pasje in het gat schuift. Op is op!
Nu mijn
vriendin ontslagen is en hooguit een drie-maanden-contract krijgt, ben ik ook
eens naar mijn eigen gat gaan kijken. Ik heb niet echt een gat in mijn
begroting, dus dat valt alles mee, maar ben ik voorbereid op onverwachte
uitgaven? Ik heb een vast contract dus ik zal niet snel zonder werk komen te
zitten, maar ben ik in staat een paar maanden salaris te overbruggen, een
kapotte wasmachine meteen te vervangen of een loodgieter te betalen wanneer het
toilet besluit er mee op te houden?
Mijn kosten
en baten op een rijtje zettend kwam ik erachter dat ik niet alleen op water en
brood hoef te leven, maar dat het ook niet allemaal champagne en kaviaar is!
Er blijft per
maand best nog wat geld over om te sparen of iets leuks te doen, maar ik ben me
er meer en meer bewust van geworden dat echt àlles geld kost.
Weer alleen
na een scheiding en van een 3 verdiepingen tellend huis en dubbel salaris naar
een benedenwoning en het salaris van 32 uur per week laten al zien dat ik echt
op de kleintjes moet gaan letten. Ik wil niet fulltime gaan werken om maar een
groter huis te kunnen kopen; mijn vrije dag is mij ook wat waard!
Het wordt
bijna een sport om werk en vrije tijd te combineren, een leuk leven te leiden
èn op m’n geld te letten; is dat misschien mijn “gat in de markt”???
