“Vind je het
leuk om bij me te komen eten?” “
“Eeeh… Ja,
natuurlijk! Ik moet wel even in mijn agenda kijken wanneer ik tijd voor je
heb.”
“Ik bedoelde
eigenlijk vanavond.”
“Ooh, het
spijt me, maar dat zal helaas niet gaan. Na mijn werk heb ik een
afscheidsborrel van een collega en daar moet ik echt heen.”
“Jammer.
Morgen dan?”
“Nee, sorry.
Dat is m’n enige vrije dag en daar heb ik al een bezoek aan de kapper, de
schoonheidsspecialiste en de tandarts staan. Daarna ga ik nog shoppen en uit met
een vriendin.”
“Je mag het
ook gewoon zeggen wanneer je geen zin hebt om bij me op visite te komen, hoor…”
“Hè? Maar
dat is helemaal niet waar! Nogmaals, ik vind het heel leuk, maar moet wel het
ruim van te voren opschrijven.”
Op
wie van de twee lijk jij? Tot mijn grote spijt moet ik toegeven dat ik meestal
degene ben die op haar agenda, mail en sms’jes leeft en zelfs haar vrije tijd
moet inplannen, omdat daar anders weinig van terecht komt.
Ik
heb een vaste baan en ik ben vier dagen gaan werken om meer vrije tijd te
creëren, maar ongemerkt sluipen daar dan allerlei afspraken en activiteiten
tussendoor, waardoor ik het soms net zo druk heb als toen ik nog vijf dagen
werkte!
Mijn
werkdagen zijn ook lang niet altijd van negen tot vijf, ik begin meestal rond
een uur of acht en vertrek vaak pas om half zes. Daarna nog boodschappen doen,
koken, eten en de vaatwasser inruimen. Ineens is het al half acht voor ik er
erg in heb.
Het
schoonmaken, opruimen en de was schuif ik zoveel mogelijk naar het weekend,
maar op bezoek gaan bij familie & vrienden, het vrijwilligerswerk dat ik
soms doe op zaterdagavond of gewoon eens even lezen of een goede film kijken
komen in het gedrang. Wat geef ik dit weekend voorrang?
Toen
ik nog in een enorm huis woonde dat van 2 salarissen betaald werd, kon ik me
ook de decadentie van één maal per week een hulp in de
huishouding-interieurverzorgster veroorloven.
Nu
ik van één salaris leef, maar wel een stuk gelukkiger ben in een veel kleiner
huis, vraag ik me af of ik weer terug wil naar die hulp in mijn huishouding… Zo
zou ik “me-time” kunnen maken door iets minder in huis te hoeven doen.
Één
keer per week extra hulp kan, of wíl, Bruin niet meer trekken, dus voorlopig
doe ik alles toch maar zelf.
Conclusio,
conclusio:
Mijn
agenda ten spijt maak ik maar weer eens tijd voor spontaniteit!
Heb
je wat te doen vanavond…?
