In
eerste instantie zeiden de meesten erg positief in het leven te staan, maar na
even verder praten, bleek dat eigenlijk íedereen meer negatieve dan positieve eigenschappen
van zichzelf kon opnoemen.
Iemand
kwam ook met de wetenschappelijk bewezen uitspraak dat mensen hooguit 15 keer
per dag voluit lachen en veel vaker fronsen. Dit, terwijl fronsen veel meer
spieren in werking moet zetten dan lachen!
En
wanneer je eens verder nadenkt, zie je ook dat de maatschappij, om dat woord
maar eens te gebruiken, vooral een negatieve instelling heeft.
Je
krijgt wel een boete wanneer je iets verkeerd doet, maar je wordt nooit eens
beloond wanneer je iets goed doet.
(Kijk
ook maar eens rond op je werk; iedereen verdient in verhouding hetzelfde,
terwijl ze niet hetzelfde verdienen. En een bedrijf moet niet kijken naar hoeveel
mensen er in dienst zijn, maar naar hoeveel mensen er werken! Meteen even twee
doordenkertjes…)
Tijdens
de zoveelste coachingscursus krijg je op een presenteerblaadje aangeboden hoe
je positief en duidelijk moet zijn in je boodschappen naar anderen toe; als
huiswerk krijg je bijvoorbeeld de opdracht mee om alles wat je tegen een ander
zegt bij jezelf te houden. “Ik zou het fijn vinden wanneer jij…/ ik vind dat….”
in plaats van “hou daar eens mee op/ jij doet dat verkeerd” etc.
Tijdens
de cursus zit je misschien met je medestudenten te gniffelen over de
gemaaktheid van deze manier van converseren, maar ik moet je zeggen dat het
meestal wel werkt. Probeer het in de praktijk toe te passen zonder vooroordelen
en je ervaart minder stress, anderen reageren minder bot en er is discussie in
plaats van een conflict.
Nu
moet ik zeggen dat je bij mij een heel eind moet gaan voor ik echt boos ben,
maar als het zover is, berg je dan maar… Hoe goed ik ook mijn best doe, ik kan
niet tegen onrecht, pestgedrag, oneerlijkheid, onfatsoenlijk, brutaal of
asociaal gedrag en laat dat uiteindelijk weten ook.
En
tja, wáár is dan die hele coachingscursus gebleven? Discussie in plaats van een
conflict, vanuit de ik-persoon de boodschap overbrengen en de positieve zaken
van het gesprek herhalen gebeurt dan toch echt niet altijd.
Misschien
moet ik me toch maar opgeven voor de vervolgcursus “coaching voor de nog steeds
niet zo gevorderden!”
