No man is an island

 

De Poëzieweek is weer begonnen!Poëzie is niet saai en oubollig, maar springlevend en überhip! Iedereen heeft wel een gedicht of lied dat aanspreekt om een bepaalde reden. Je hoeft niet alles mooi te vinden om een poëzieliefhebber te zijn.

Het volgende gedicht is niet van mij, maar al denkend over deze poëzieweek met als thema “verwondering” kwam ik terecht bij dit gedicht van John Donne, een Britse schrijver, dichter en priester die leefde van 1572 tot 1631. In combinatie met het schrijven voor een datingsite en community die gerelateerd is aan alles wat met vissen te maken heeft, met het leren kennen van anderen in de zee van het leven, leek het me dubbel toepasselijk om te schrijven over het feit dat geen mens een eiland is.

Deze tekst gaat dus al heel wat jaartjes mee, maar is nog steeds actueel! Ik heb een voorzichtige poging gedaan om het in het Nederlands te vertalen, maar daar ben ik weer mee gestopt. Het vertalen deed naar mijn mening te veel af aan de sfeer en het gevoel van de originele tekst. Probeer de essentie te grijpen door bewust deze tekst in het Engels te lezen...

Ik wil je!

De kaarsen en open haard branden, met opgetrokken knieën zit ik op de bank. Peinzend kijk ik boven mijn boek de kamer rond. Mijn gedachten wisselen elkaar steeds sneller af, ik kan mijn aandacht niet bij het boek in mijn handen houden. Ik merk dat mij een diepe zucht ontsnapt. Wat maakt dat ik ineens zo melancholisch ben?

Ik vind het heerlijk om alleen te wonen, mijn eigen huis gekocht te hebben en zo onafhankelijk mijn leven te leiden. Hoe het is om met iemand anders alle mooie en moeilijke momenten te delen, weet ik ook, al is dat inmiddels al weer 5 jaar geleden.

Zou dit betekenen dat ik weer wil rondkijken, ben ik op zoek naar jou? Wat schetst mijn verbazing, de melancholie komt vanuit de absolute eerlijkheid naar mijzelf toe. Het is nog wel moeilijk om te categoriseren en te zoeken naar een leuke man om eens mee af te spreken.

Gelukkig ben ik niet zomaar kieskeurig om lekker te kunnen oordelen en ik ben ook niet oppervlakkig gericht op uiterlijk. Hoe cliché het misschien ook klinkt, Mister Right moet juist van binnen ook het een en ander in huis hebben… en wanneer weet je wanneer “de klik” echt “dé klik”is? 

Compleet van de kaart!

“Prettige kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar”

Het staat vrijwel op alle voorgedrukte kerstkaarten. Dit wordt steeds vaker afgewisseld met andere teksten, en meestal schrijven mensen er zelf ook iets bij. Ben je nog ernstig op zoek naar teksten, dan volgt hieronder een greep uit wat mensen op hun kaarten aan mij schreven. De kaarten met “prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar”  en dan de naam van de mensen die de kaart stuurden, is ook dit jaar tot nu toe het grootste aantal. Verder vond ik ook:

“Merry X-mas and a happy newyear!”

“Lieven juf, ik moes van me moeder een kaart schrijven. Vijna vakantie en tot 2014. X”

“Groet van Johan, nr. 67”

“Lieve kerstgroeten en een mooi Nieuwjaar gewenst”

“Prettige kerstdagen en een gezegend 2014”

“Alvast fijne dagen en in januari kom ik ff een bakkie doen”

“Hele fijne feestdagen en een prachtig 2014 toegewenst!”

“Hey Miss Fish, We willen je bedanken voor je bijdrage van afgelopen jaar. Daarnaast wensen we je fijne kerstdagen en een Funky Nieuwjaar!”

“Het verleden is geweest, de toekomst moet nog komen, geniet dus van het nu!”

Vol verwachting klopt mijn hart, ligt er straks iets op mijn mat…?

Hart zingen!

Gedachteloos, vervolgens met m’n hoofd en tenslotte met m’n hart… Wat kan een enkel zinnetje je soms ineens wakker schudden, zeker als het verpakt zit in een prachtige melodie! Pas hoorde ik een lied, dat ik in eerste instantie wel wat “over the top” vond qua tekstgebruik. Gedurende de week kwam ik er achter dat ik wel heel vaak eenzelfde melodietje neuriede, bijvoorbeeld op weg naar mijn werk, tijdens het koken en -heel cliché- ook onder de douche. Het bleek de muziek te zijn van het nummer dat ik zo overdreven vond. Ik heb de tekst meermaals doorgelezen, zodat ik me zeer bewust werd van de betekenis van de woorden. Door het vervolgens te zingen, zakte alles naar mijn hart en door die combinatie van hart en verstand ervaar ik nu weer dat er niets groter is dan Gods liefde, kracht, genade, steun, begrip en leiding. Bijzonder!

Ik loop nu niet alleen neuriënd door het pand, maar zelfs met volle overtuiging galmend. Wat kan zingen tot eer van Hem en tot bemoediging van jezelf soms toch heerlijk zijn! En vind je dat je stem niet mooi is, dat je niet muzikaal bent, geen maat kan houden of je onzeker voelt? Mijn mening: “als je met je hart zingt, is het nooit vals…” :D

Waarschijnlijk nieuwsgierig geworden om welk lied het gaat, heb ik dat hieronder weergegeven.

Hero for zero!

Drup… Drup… Drup…

Drommels, drommels en nog eens drommels. Mijn kraan lekt, en ik krijg hem met geen mogelijkheid helemaal dicht. Het met spoed geplaatste afwasteiltje is binnen no-time vol. De buurman laat zien dat ik mijn kraanleertje moet vervangen en ik ontkalk de hele boel maar meteen, wat geen overbodige luxe blijkt. Alles sluit weer goed en lijkt als nieuw. Als ik op Google kijk, zie ik dat een druppelende kraan minstens 75 liter water per dag kan verspillen. 75 liter! 

Gevrijwilligd

Ongeveer twee- à driemaal per maand kies ik er voor om met 9 anderen activiteiten zoals strandwandelen, squashen, klimmen, tennissen, bowlen, zwemmen, film kijken, barbecuen en Bijbelstudies voor te bereiden en te organiseren voor 30 tot 65 jongeren tussen de 12 en 20 jaar. We vergaderen daar gemiddeld eenmaal per maand over en plannen dan vooruit.  Verder gaan we ook op kamp met een grote groep van ca. 80 jongeren uit het hele land. In de zomer een week en tussendoor nog wat weekenden op stap. Erg leuk, bijzonder en waardevol, maar soms vermoeiender en ingrijpender dan mijn dayjob.

De lichte lach

Ik stress over de stoep op weg naar huis. Ik moet dwars door het drukke centrum een heel eind lopen, omdat ik niet mag fietsen en autorijden. Het is 17.30 uur en héél veel andere mensen lopen kriskras door elkaar.
Het is duidelijk dat ik niet de enige ben die naar huis gaat. Een oplettende voorbijganger zou mij waarschijnlijk typeren als lichtelijk geïrriteerd, met een beginnend kort lontje, aangezien ik met stevige pas doorloop en door de manier hoe ik kijk. Maar waar maak ik me eigenlijk druk om; ik ben maar op weg naar huis. 

Het verkeerslicht staat op groen en ik steek de straat over. Dan zie ik ineens een lach tussen alle haastige, drukke en ietwat norse gezichten. De lach en de lieve blik in het gezicht van een oud-collega. We wisselen een paar woorden, ze vraagt ècht gemeend hoe het gaat en wil ook luisteren naar het antwoord. Door haar reactie verander ik ook. Ik wil ook werkelijk naar haar luisteren in plaats van snel door te lopen en een obligaat “hoe gaat het?””ja, goed”… We wensen elkaar nog een goede dag toe. Toch race ik weer verder om snel thuis te zijn.

“Onkruid bestaat niet”

Op de basisschool had ik in groep 8 een meester die dit regelmatig zei. Hij was van mening dat elke plant, struik, bloem, kruid, gras, mos en boom prachtig was. Elk gewas met z’n eigen kenmerken is ook bijzonder, dat ben ik wel met hem eens. Wij noemen iets onkruid wanneer het groeit op een plek die wij niet wenselijk vinden.

Nu, ca. 24 jaar en 6 huizen verder, ben ik er achter dat ik een persoon ben voor een mooie tuin met weinig onderhoud. Buxus, olijfboom, rozen, kruiden, lavendel, witte kiezels (de tuin van Versailles, maar dan net ietsje kleiner), houten schutting en mooie tuinmeubelen kan ik buitengewoon appreciëren.

Laat iemand anders maar lekker z’n gazon maaien, de coniferenhaag snoeien en alle borders ontdoen van dode eenjarige planten of de –niet zo- winterharde planten en bloemen. Dit heb ik zelf ook 7 jaar gedaan, maar dat is nu afgelopen…

Nu je weet wat ik mooi vind in een tuin, kun je hieronder lezen hoe mijn tuin er daadwerkelijk bij ligt.

- ca. 1250 kilo kleine kiezels op anti-worteldoek en staptegels om door de tuin te kunnen lopen.

- een olijfboom(pje) en een hortensia (beiden in een steigerhouten bloembak van www.wood-ware.nl)

- 3 metalen bakken vol prachtige lavendel die al ruim 4 jaar mee gaan. 2 à 3x snoeien per jaar en ze komen steeds opnieuw uit! Bloemen drogen en je hebt er binnen ook nog iets aan.

- een loungestoel en –bank met daarnaast een hardhouten schutting en een grote witte schuur.