Get a lífe!

* Een greep uit de dagelijkse belevenissen van de onbekenden om mij heen *
 

Als single in deze wereld hoor je nog wel eens wat om je heen, omdat je lang niet altijd met iemand samen ergens bent of samen iets onderneemt.

Blingbling!

* Glitter en glamour, maar dan anders *

 

Gisteravond, toen ik na het douchen m’n haar stond af te drogen, keek ik in de spiegel. Ik zag iets wat ik helaas al eens eerder was tegengekomen, een grijze haar. Die enkele grijze haar was kort en had een iets andere structuur dan mijn andere haren. Van mijzelf ben ik donkerblond, met hier en daar wat gesmokkelde blonde en donkere plukjes die ik via de kapper heb verkregen. Die ene grijze haar was zó kort dat eruit trekken nog een hele opgave was.

Het regent, het regent, de dametjes worden nat…

*Moedige doorzetters of eigenwijze dommerdjes?*
 

Hoewel het weer steeds weerspanniger lijkt te worden, had ik afgelopen maand toch een voorzichtig voorjaarsgevoel. Dat dit ook zorgde voor een lichte drang tot voorjaarsschoonmaak bleek wel toen ik ineens wat spullen begon uit te zoeken. Voor ik kon gaan schoonmaken, moest er eerst worden opgeruimd. 

Zo had ik met mezelf afgesproken dat ik 3 categorieën aan zou houden.
1) Direct weggooien, aan een goed doel schenken of recyclen
2) Nogmaals  nader uitzoeken
3) Netjes opruimen om te bewaren

Uiteindelijk kon er een heleboel kleding naar de dichtstbijzijnde vluchtelingenopvang en heb ik 3 zakken met allerlei spullen aan de container “restafval” geschonken.

Single vond ’t zinvol (3)

 * Een sprong in het diepe* 

Na een korte zaterdagnacht begon de zondagmorgen in ons chalet al héél vroeg weer! Met 5 gezellige dames, een rij voor de badkamer en een flinke kop thee om de tijd te doden en bij te kletsen, wachtten we tot iedereen klaar was en vervolgens vertrokken we blijmoedig naar de zaal voor het ontbijt. We waren laat, maar er was nog wel iets te eten te vinden.
 

Wat ik voorheen niet zo snel zou doen ging nu eigenlijk automatisch: ik liep met m’n dienblad naar een tafel waar nog een plek vrij was. Niks “comfortzone”, gewoon praten met degenen die toevallig om je heen zitten.

Na het ontbijt was er een “sing-in”. Samen zingen schept een band… Leuk om tijdens het zingen eens om je heen te kijken, iedereen uit zich op een unieke, eigen manier. Ook op deze manier leer je anderen kennen.

Single vond ’t zinvol (2)

* Een sprong in het diepe*

De vrijdagavond van het Valentijnsweekend was begonnen!
Na de cursus was er direct een pubquiz in de feestzaal. Heel gezellig, want er waren groepjes gemaakt met wie je samen zou quizzen. Weer een manier om snel nieuwe mensen te leren kennen!
Na de quiz zou er nog een feest zijn met een DJ, maar toen ben ik er even tussenuit gegaan om mijn weg naar het chalet te zoeken, mijn bed op te maken en rustig rond te kijken.

Single vond ’t zinvol (1)

* Een sprong in het diepe*                              

Het grote avontuur waar ik laatst over schreef, is alweer even voorbij. De singles-conferentie in het Valentijnsweekend zorgde voor heel verschillende indrukken. Er was heel veel te luisteren, te delen en te doen. Ik was positief en open-minded. Ik had me er niets bij voorgesteld, ik stond er helemaal nieuw in en ik zou wel merken welke ervaringen ik op zou doen en hoe het allemaal zou gaan verlopen.

Waar ik wel wat tegenop zag, was het feit dat ik (bijna) niemand kende, maar aan de andere kant was dat ook wel een voordeel. Tijdens de cursusmomenten, de groepsgesprekken, de maaltijden, de workshops en de avonden moet je toch ergens gaan zitten of staan en vrijwel alle andere aanwezigen kenden ook niemand. Dat schuift toch nèt wat makkelijker aan, omdat je niet alleen wilt zitten.

Single zoekt zinvol…

* Zinvol daten, wat is het, hoe doe ik dat en andere vragen… * 

Over een paar dagen ga ik op weg naar iets onbekends. In mijn eentje vertrek ik naar een grote groep mensen. Hoe zal het zijn, met alleen maar onbekenden? Ik neem geen vriend, vriendin, broer of zus mee. Zal ik helemaal mezelf zijn, of juist wat onzeker? Zal ik in m’n comfortzone duiken en achteraf en aan de zijkant aanwezig zijn, of ga ik eindelijk eens “los” omdat ik toch niemand ken…?

Dát had ik niet verwacht!

* Het leven is soms een carnaval…
De zin en onzin van herrie en huisdieren*

In mijn jaren ’30 benedenwoning ben ik inmiddels al een paar maanden gewend aan het feit dat mijn bovenbuurvrouw op dit moment vooral bij haar vriend is. Ergo: als ik mijn zangkwaliteiten onder de douche wil testen of ongegeneerd met dozen en spullen wil slepen, kan dat zomaar. Boven mij is het over het algemeen lekker rustig.
Omdat ze zo vaak weg is, hadden we afgesproken dat ik een beetje zou opletten of er iets anders dan anders is. Vorige week begon me een hele serie geluiden op te vallen die ik niet van de bovenbuurvrouw gewend was. En dat in een huis waarvan ik dacht dat het onbewoond was.

De herrie is heel divers: “Stamp, knal, boink, bam, trippel, woesj, tril, boehoehoe, val, tingeling…”

Na de reclame…

* De wereld vergaat pas na de reclame *

Een kijkje in het nieuws van afgelopen donderdagavond:

* Een IS-aanslag in Jakarta.
* Dode varkens bij een te bouwen asielzoekerscentrum in Heesch.
* Jezelf en je partner al vóór bevruchting genetisch laten testen op eventuele afwijkingen.
* Toch nog winterse neerslag veroorzaakt fikse problemen.
* Het kiezen van een nieuwe kamervoorzitter heeft nogal wat voeten in de aarde.
* In de Verenigde Staten gaat een miljardenprijs verdeeld worden onder slechts enkele mensen.

Hoe kijk jij naar het nieuws? Neem je het ter kennisgeving aan en leef je door, doe je er iets mee of doet het iets met jou?

Door televisie, internet, radio, kranten, tijdschriften en andere media is ons leven steeds meer en ongemerkt gaan bestaan uit het bekijken van reclames.

4 voor de prijs van 2!

Klinkt geweldig hè, meer voor minder…!

Dat dit niet altijd zo fantastisch is, daar kwam ik de afgelopen dagen achter helaas.  Zeg je soms niet gekscherend tegen een collega dat je best eens wat langer vakantie zou willen hebben of dat een dagje extra vrij wel een aangename verrassing zou zijn? Ik in ieder geval wel.

Rond de kerstdagen heb ik 2 weken héérlijk vrij en daar zag ik al weken naar uit. Aftellen tot de eerste vrije vakantiedag toverde af en toe een glimlach op mijn gezicht.
Toen de Sint verdween, zoals je al eerder hebt kunnen lezen, was ik ook blij. Niet om pakjesavond, maar omdat hij vertrok. Diezelfde dag zette ik in mijn klaslokaal de kerstboom op. De versiering lag nog thuis, dus ik had bedacht dat ik die dan maandagmorgen vroeg wel zou ophangen.

De spanning stijgt!!!

* feest of geen feest… that’s the question*

Het is die specifieke tijd van het jaar. De tijd van chocoladeletters, kruidnoten, speculaas, warme chocolademelk, gedichten, cadeautjes. Maar het is nu ook de tijd van een ouwe kerel in een rode jas, met allerlei Pieten om zich heen. Zwarte Piet, oh nee: Afro-Amerikaanse Piet. Verder nog een groene Piet (stiekem een Zwarte Piet die zeeziek op de stoomboot heen en weer waggelt), regenboog-Piet, schoorsteen-Piet, huis-Piet, hoofdpiet, Gouden Piet, stroopwafel-Piet, Pietje Paniek en vergeet vooral ZEURPIET niet! Zeurpiet is heel belangrijk, hij mag namelijk de Pietendiscussie leiden. *zucht*

Downdaten

* Van hoogopgeleide dames en de mannen die voorbijgaan…*

Laatst las ik in de krant een opmerkelijk bericht over daten. In Nederland zijn inmiddels meer hoogopgeleide vrouwen dan mannen.

Dat artikel in de krant liet zien dat het deels niet aan de hoogopgeleide dames ligt dat ze langer single blijven. De statistieken zitten gewoon niet mee!
Steeds meer vrouwen zijn hoger opgeleid (HBO en universiteit) en mannen juist minder. Op liefdesgebied is dat blijkbaar wat lastig, want mensen zoeken meestal een partner van hetzelfde niveau.

Wat nou nou!

“Zou je, voor je weggaat, nog even…”
“Vergeet je niet dat je…”
“Let op dat je op tijd komt bij…”
“Het moet ècht nú af, dus…”
“Wat ga je doen, nu … ziek is?”
“Neem je onderweg nog wat boodschappen mee naar huis..?”
“Heb je aan de verjaardag gedacht en een cadeautje gekocht…?” 
Doodmoe op de bank en stresshormonen gieren door m’n lijf.

Slippertje

Het is misschien niet helemaal wat je van me verwacht had. Eerlijk gezegd verbaas ik mijzelf ook. Hoog in het vaandel bij mij staan liefde en trouw. Hoe standvastig ik over het algemeen ook ben, vanaf vandaag is dat veranderd. Ik moet zeggen dat het me – na de eerste schok- prima bevalt, hoe verbazingwekkend het misschien ook mag lijken.

Het speelt al even, maar ik vond het niet zo nodig om het met je te delen. Ik dacht dat het je niet zou interesseren en daarom heb ik je er nooit iets over verteld. Ik ben erg tegen ontrouw, maar dit voelt niet als bedriegen. Omdat je iets begon te merken, zal ik het niet langer voor me houden. Of het jouw voorstelling van mij zal veranderen weet ik niet, maar laat het me in ieder geval uitleggen voor je je een mening vormt.

Laat het los, laat het gaan!

De deadline voor m’n column nadert en ik heb nog steeds geen onderwerp. Wat ik ook bedenk: ik vind het niet leuk genoeg, niet inspirerend genoeg, het is al eens gedaan door mij of iemand anders, het is wel erg bedacht of gewoon saai.

De tijd tikt en ik begin me een beetje gespannen te voelen. Over 54 minuten is het vrijdag, de dag dat mijn column geplaatst moet worden.
Dan herken ik een patroon dat vaker voorkomt: ik ben de hele week al over het onderwerp van mijn column aan het nadenken.

Dat moment dat je...

*… om 2.30 uur thuiskomt en helaas te laat merkt dat het geen tandpasta, maar handcrème uit de tube daarnaast is, die je op je tandenborstel hebt gesmeerd. Blèeh!

* … voor het eerst sinds ruim een jaar een kaassoufflé eet en vervolgens gigantisch je gehemelte verbrandt aan de kaas die er eerder uitkomt dan je verwacht. En dat een vriendin dan vraagt of er iets is en je nee knikt, omdat je het even niet kunt zeggen!

* … met een slok cola light in je mond zó erg moet lachen dat het er net zo hard –maar jammer genoeg door je neus- weer uit komt.

*… erachter komt dat de grote borden van je mooie nieuwe vierkante servies niet in de vaatwasser passen.

Dág fiets!

Dág fiets!

“Bicycle, bicycle”

Onderweg naar een museum met een vriendin en haar twee kinderen hoor ik haar zoontje van 8 meerdere keren “bicycle” zeggen. Het lijkt een beetje op de eerste zin van het liedje van Queen. Joost weet me zeer precies uit te leggen dat bicycle een fiets is “in het Engels”. Vervolgens grinnikt hij op de achterbank naar z’n vierjarige zusje Elisabeth, maar ik begrijp niet helemaal waarom hij dat doet. Zij zit vrolijk te kletsen en te zingen en Joost zit haar niet uit te lachen of te plagen, dus die smile moet ergens anders om zijn.