Zet
op een willekeurige dag de televisie aan en kijk en luister nóg eens bewuster
naar het journaal dan je misschien al doet.
Als
je het nieuws binnenlaat in je hoofd en in je hart, heb je er waarschijnlijk
ineens een heleboel vragen bij. “Waarom” zal het eerste zijn dat in je op komt,
maar is meteen ook de moeilijkste vraag die er bestaat. Is er wel een antwoord
te vinden op alles dat men het liefst zo snel mogelijk bij elkaar veegt onder
de noemer “wereldleed”?
Eén
van de items die mij in het bijzonder trof was een filmpje met commentaar over
de droogte en honger in Afrika. Hoe vreemd het misschien ook klinkt in deze
moeilijke situatie was er ook iets moois te zien tussen alle ellende. Namelijk dat
er tussen de mensen in nood, moeders met zieke kinderen en verzwakte vaders
enkele kinderen met elkaar aan het spelen en lachen waren voor zover zij ertoe
in staat waren.
Vervolgens
buitelden de gedachten en vragen in mijn hoofd over elkaar heen…
Zullen
deze kinderen vaker momenten kennen dat zij kunnen lachen en hebben ze nog
vertrouwen in de toekomst?
Zijn
ze moedeloos, angstig en verdrietig of houden ze hoop? Krijgen ze ooit de
mogelijkheid om hun vleugels uit te slaan en het leven tegemoet te vliegen?
Verandert hun glimlach in een frons wanneer ze ouder worden? Blijven ze overdag
op straat spelen of wordt diezelfde straat juist de plek waar ze vannacht
zullen moeten slapen? Hoe kunnen zij liefhebben in zo’n uitzichtloos heden? Hoe
kunnen zij nu het verschil leren tussen wat goed is en wat niet, wanneer ze
soms moet liegen om te overleven en moeten stelen om aan geld of eten te komen?
Vragen zij zich wel eens af “waarom”?
Ik
heb er geen antwoorden op.
Ik
vraag mij af wat Gods bedoeling met dit alles is, maar mijn menselijk denken
kan niet begrijpen hoe dit in Gods plan met de wereld past. Wel geloof ik in
een liefdevolle God en ik zal Hem dan maar niet in de weg gaan lopen door alle
“waaroms” proberen te beantwoorden, want ik besef heel goed dat er geen mens is
die dat kan.
Zullen
we vandaag eens géén “ik zie, ik zie wat jij niet ziet…” spelen, maar allemaal
wèl gaan kijken, hoe moeilijk dat misschien ook is?!
Iedere
dag is een dag om aan anderen te denken, iedere dag is een goede dag om
dankbaar te zijn… Iedere dag is er één!
