Misschien
een wat directe aanpak van een heikel punt? Lees verder om te zien waarom ik
hier een column aan wijd…
Al
sinds ik me kan herinneren wil ik naar Israël.
Ik
werk in het onderwijs en hoe fijn vakantie ook is, het blijft irritant wanneer je
niet zelf je vrije dagen kunt plannen. Ik zit dus vast aan het hoogseizoen,
terwijl de mensen met wie ik op reis zou willen, dan juist liever niet gaan.
Elke
keer kwam er iets tussendoor; een Golfoorlog, geldgebrek, tijdgebrek, niemand
om samen mee te gaan, vriendinnen met partner en kinderen die liever gaan
kamperen en nog zo wat redenen.
Vrienden
en bekenden uit mijn gemeente gingen vorig jaar met een groep naar Israël, maar
dat ging helaas aan mijn neus voorbij; het was buiten een schoolvakantie!
Een
groepsreis met alleen onbekenden trekt mij om meerdere redenen niet, maar de
belangrijkste reden is in mijn geval toch wel dat ik misschien een grand mal
krijg. Dan wil ik mensen om me heen die mij kennen, die weten wat ze moeten
doen en die er voor mij kunnen zijn. (Ik heb slechts af en toe een epileptische
aanval, maar je zult zien dat die nèt komt wanneer ik op vakantie ben)
Dit
jaar was er weer een reis naar Israël geboekt met mensen uit mijn gemeente en
ook nú had ik mij niet aangemeld.
Meerdere
mensen vroegen mij of ik mee wilde, maar telkens moest ik “nee” verkopen.
Twee
weken geleden werd er een oproep gedaan of er mensen mee wilden met de reis,
want door omstandigheden waren er weer plaatsen vrij!
Er
moest wel snel beslist worden, want binnen een week moesten de tickets op naam
gezet worden.
Dat
Israël steeds weer op mijn pad kwam, zette me aan het denken.
Iemand
zei tegen me: “Ja heb je, nee kun je krijgen”. De maandag daarna heb ik de
stoute schoenen aangetrokken en ben tóch naar mijn directeur gestapt. Er moest
goed over worden nagedacht. De rest van het gesprek laat ik in het midden, maar
uiteindelijk mag ik tóch naar Israël!
Ik
verheug me zeer op het feit dat tijdens de rondreis van 8 dagen heel veel
plaatsen worden aangedaan die ik alleen ken uit de bijbel. Deze plaatsen ook
werkelijk te gaan zien lijkt me zo’n verrijking van mijn geloofsbeleving, ik
ben heel nieuwsgierig!
In
de brochure las ik dat we ook Ge-ben-Hinnom gaan bezoeken. In mijn geheugen
wroetend ging er vaag een belletje rinkelen. Dat is toch de Hebreeuwse term
voor het Griekse “Gehenna”? En is dat in het Nederlands niet vertaald met
“hel”?
Het
blijkt een plaats te zijn ten zuiden van Jeruzalem, waar vroeger het afval van
de stad werd verbrand.
Misschien
raar dat ik het zo stel, maar de hel kun je dus “live”bezoeken. Ik ga in maart
2011 naar het Gehenna…
Ik
zie het nu –letterlijk- als een warm vakantieoord en ben benieuwd hoe het er uitziet!
Voetnoot:
Ik heb niemands
gevoel willen kwetsen en ben ook zeker niet oneerbiedig of te luchtig over dit
onderwerp,. Mocht iemand dit wel zo opvatten dan is de column verkeerd
begrepen. Het gaat mij puur en alleen om
de te bezoeken plaats. Omdat de meningen over of de hel wel of niet bestaat en
wie er eventueel wel of niet naar toe gaan zo uiteen lopen, houd ik mij buiten
die discussie.
