Na
een lange werkdag, het doen van boodschappen, koken en ’s avonds een
vergadering met de jongerenleiding van mijn gemeente kom ik rond 23.00 uur thuis.
Al zoekend naar mijn voordeursleutel bekruipt mij een vreemd
“hier-klopt-iets-niet…”gevoel.
Wanneer
ik beter kijk, zie ik dat mijn mat verwisseld is met die van mijn buurvrouw,
maar vooral ook dat mijn deurknop gesloopt is! Er steekt een kale schroef naar
buiten, die zó goed bevestigd zit, dat deze gelukkig niet heeft losgelaten. De
deurknop zelf is in geen velden of wegen te bekennen.
Mijn
slot is nog wel intact, maar ook daar is aan gerommeld, getuige de afdruk van
een schroevendraaierpunt aan de zijkant. Met de sleutel in het slot trek ik aan
de brievenbus, ter vervanging van de deurknop. Eenmaal binnen vraag ik me af
wat ik nu het beste kan doen.
Er
is niemand binnen geweest, maar dit vertoon van onverschillig vandalisme, of
zelfs toch een poging tot inbreken kan ik op zijn zachtst gezegd NIET
waarderen!
Ik
sluit de voordeur en achterdeur goed af, zoals altijd en ga naar bed. De
volgende dag word ik direct weer bepaald bij mijn gemolde deur, want meteen
wanneer ik naar mijn werk vertrek, moet ik enkele capriolen uithalen om mijn
deur goed te sluiten.
’s
Avonds weer thuis trek ik de stoute schoenen aan en bel bij wat buren aan. Na
enig rondvragen is er niemand die iets gezien of gehoord heeft, dus daar kom ik
niet verder mee.
Ik
ga binnenkort maar een nieuwe deurknop en een extra pinslot kopen, want wat
moet je anders?
Enkele
dagen later blijkt dat er bij mijn broertje is ingebroken. Daar is weinig
weggehaald, maar vooral véél troep gemaakt en gesloopt. Waar moet het heen met
deze wereld?!
Ik
vind het echt vandálig!
