Ik wil je!

De kaarsen en open haard branden, met opgetrokken knieën zit ik op de bank. Peinzend kijk ik boven mijn boek de kamer rond. Mijn gedachten wisselen elkaar steeds sneller af, ik kan mijn aandacht niet bij het boek in mijn handen houden. Ik merk dat mij een diepe zucht ontsnapt. Wat maakt dat ik ineens zo melancholisch ben?

Ik vind het heerlijk om alleen te wonen, mijn eigen huis gekocht te hebben en zo onafhankelijk mijn leven te leiden. Hoe het is om met iemand anders alle mooie en moeilijke momenten te delen, weet ik ook, al is dat inmiddels al weer 5 jaar geleden.

Zou dit betekenen dat ik weer wil rondkijken, ben ik op zoek naar jou? Wat schetst mijn verbazing, de melancholie komt vanuit de absolute eerlijkheid naar mijzelf toe. Het is nog wel moeilijk om te categoriseren en te zoeken naar een leuke man om eens mee af te spreken.

Gelukkig ben ik niet zomaar kieskeurig om lekker te kunnen oordelen en ik ben ook niet oppervlakkig gericht op uiterlijk. Hoe cliché het misschien ook klinkt, Mister Right moet juist van binnen ook het een en ander in huis hebben… en wanneer weet je wanneer “de klik” echt “dé klik”is? 

Om mijn gevoel een naam te geven, zal ik het maar “voorzichtig” noemen. Bang is niet het goede woord, ik ben juist wel benieuwd!

Die sprong in het diepe maak ik niet zomaar. Ik ben nogal een denker, maak niet makkelijk of lichtzinnig een beslissing. De spontaniteit zou ik graag weer terugvinden, maar hoe? Zomaar een date plannen is toch wel een hele stap voor me. En als je vraagt waarom, dan kan ik dat niet eens precies benoemen.

Als je bijvoorbeeld alleen al op een datingsite kunt zoeken op zoveel verschillende eigenschappen, voorkeuren, interesses, hobby’s, sporten, opleidingen, beroepen, woonplaats, geloof, thuissituatie en uiterlijke kenmerken, wordt de keuze alleen maar moeilijker!

Vooruit, ik zal toegeven dat het wel prettig is om te kunnen selecteren op de echte afknappers. In mijn geval zijn dat rokende mannen met veel huisdieren. Wie weet wat voor moois ik misschien misloop door zo gericht te kijken, maar dat is dan maar zo.

Of je ogen nu bruin, blauw, grijs of groen zijn maakt me niet zoveel uit, als ze maar je innerlijk weerspiegelen.
Laat me voelen dat ik mezelf kan zijn bij jou, dan kun jij ook jezelf zijn bij mij.

Wat wil ik nu eigenlijk? Ik wil jou, alleen weet ik nog niet wie je bent! Help je mij om jou te vinden?

Wat een openbaring voor mijzelf: Ik wil je!