-
over verschillen, overeenkomsten, respect, vriendschap en omgaan met elkaar-
Reageren op berichten op bijvoorbeeld Twitter of
Facebook doe ik weinig en vind ik zéker moeilijk wanneer het over verschillende
meningen gaat.
Met enige regelmaat lijken berichten en reacties te gaan over
wie "het meest gelijk" heeft. In het dagelijks leven, tijdens
gesprekken met familie, vrienden, bekenden en/of collega’s zijn die verschillen
er ook, maar face to face praat toch fijner. De gezichtsuitdrukking, het
stemgebruik, de interactie maakt dat de nuance direct te herkennen is.
Ik heb zeker de wijsheid niet in pacht en ik
hoef absoluut geen gelijk te krijgen, daar is mijn column niet voor bedoeld.
Hier spreekt een hart dat de onderlinge liefde zoekt.
Wanneer je iets zegt waar een ander het niet mee
eens is, is een sneer (vaak onbedoeld) zo neergelegd, blijkt tot mijn spijt ook
op Twitter en Facebook. Dit trek ik mij aan. Wanneer je iemands mening deelt;
prima! Maar veeg niet een anders mening zomaar van tafel.
* Vraagje: om gerespecteerd te worden, is een
stukje respect géven toch ook belangrijk? De liefde die spreekt uit het feit
dat Christus stierf èn opstond voor jou en ieder ander, mag ons zó verblijden
dat we ons verheugen in het feit dat Hij dit voor iedereen deed!
* Zijn de onderlinge verschillen zo'n bovenmatig
probleem (geworden) dat de overeenkomsten vergeten lijken te worden? Het draait
om Gods liefde voor jou, mij, iedereen. Dit deelt een ieder die dit leest toch
in blijdschap met elkaar?! Er is meer dat ons samenbindt dan dat ons van elkaar
scheidt…
* Vraag numero 3: niemand vindt 100% hetzelfde,
wees het er mee eens dat je het niet volledig met elkaar eens bent en gun de
ander de ruimte die je zelf ook wenst. Zoek de overeenkomsten en deel de
vreugde. Weet je bij Wie je het mag zoeken? Als je dat weet, is de vraag
stellen hem direct beantwoorden...
* Nog een vraag: heb jij alleen een pratende
mond, of ook een luisterend hart?!
Iedere lezer vindt ook hier natuurlijk wel weer
iets van en ik verwacht niet anders. Deze column is vooral bedoeld om tot
nadenken te stemmen, in de eerste plaats voor mijzelf.
Mocht je toch willen reageren, is dat natuurlijk
prima, maar doe dit respectvol.
