Anders’ denken

Bijna iedereen heeft wel eens te maken met het feit dat wat hij denkt niet overeenkomt met de mening van de ander. Verschil van mening en anders denken, het klinkt vaak negatief, maar hoeft lang niet altijd te leiden tot discussie en ruzie.

Zolang beide personen elkaars mening respecteren en niet persé het gelijk aan hun kant willen hebben, is er een prima gesprek mogelijk.

Agree to disagree (we zijn het erover eens dat we het oneens zijn) kan betekenen dat je het onderwerp laat voor wat het is, of er juist verder over praat om elkaars mening beter te leren kennen. Een compromis zal vaak het gevolg zijn.

Wanneer meningsverschillen, andere inzichten of waanideeën ervoor zorgen dat er crimineel gedrag uit voortvloeit, geldt dan nog steeds “iedereen heeft recht op zijn eigen mening”?

Dit vroeg ik me af toen ik afgelopen week in journaals en kranten op de hoogte werd gehouden van het proces van o.a. Anders Breivik.

Zijn strafbare feiten zijn al even geleden gepleegd en voorafgaand aan de daden heeft hij vanuit zijn specifieke mening al langer nagedacht over de te plegen feiten.

Ik kan –en wíl- me niet voorstellen dat je 77 mensen ombrengt, en dat je dat van tevoren tot in de puntjes uitwerkt, voorbereidt en uiteindelijk werkelijk uitvoert.

Heel veel mensen ervaren pijn, verdriet, angst en woede, omdat ze gewond zijn geraakt of omdat ze een familielid of vriend zijn verloren, maar daar dacht Anders Behring Breivik niet aan. Die heeft alleen belang bij het redden van zijn eigen hachje en voerde in de rechtszaal aan dat hij uit zelfverdediging handelde.

Anders denken dan een ander is prima, maar het denken van Anders heeft me werkelijk geschokt!

Anders Breivik heeft extreemrechtse en anti-islamitische opvattingen en is er trots op.

Wat dacht Anders, toen hij tijdens het spelen van verschillende games oefende in het gericht schieten en ontsnappen zonder gepakt te worden?

Wat dacht Anders toen hij op internet zocht naar manieren om zelf een effectieve bom te maken?

Wat dacht Anders toen hij daadwerkelijk een bom plaatste en via de radio vernam dat er naar zijn mening “te weinig mensen” waren omgekomen?

Wat dacht Anders toen hij, verkleed als politieman, op het Noorse eiland Utøya gericht begon te schieten?

Ik geloof dat ik dat niet eens wil weten, want als ik het met één iemand oneens ben, is het wel met hem! Ik begrijp hem niet en wil hem ook niet begrijpen.

Uitspraken van Anders:

- “Je kunt zeggen dat ik gek ben, maar ik heb wel de meest spectaculaire aanslag in Europa sinds de Tweede Wereldoorlog gepleegd.”

- “Het enige waar ik spijt van heb, is het feit dat ik niet méér mensen gedood heb.”

- “Men moet gevoelsmatig afgestompt zijn en dat kan men oefenen. Men kan iemand niet doden, als men mentaal niet is voorbereid.”

Anders denken mag, maar Anders’ denken zou verboden moeten worden…