Gistermorgen hielp ik een meneer die van zijn fiets gevallen was overeind. Hij was nogal rot terechtgekomen, maar we stonden bij een dokter-, tandarts- en fysiopraktijk voor de deur. Hij moest bij de tandarts zijn en ik hoefde hem echt niet te helpen of naar de dokter te brengen.
Omdat ik zelf ook een afspraak had, ben ik weggegaan toen ik zeker wist dat mister x bij de tandarts was aangekomen.
Maar, toeval of niet, aan het eind van de middag val ik zelf vol voorover op de straat, tegen de stenen containers. Geschaafde, blauwe en dikke knieën, jeans stuk, geschaafde handen en ga nog maar even zo door...
Een vriendelijke meneer van een jaar of 50 schraapte mij van de tegels. Net zoals de man van vanmorgen tegen mij zei, zeg ik nu ook zelf dat het wel lukt en ik verder wel alleen naar huis kan lopen. Maar ondertussen denk ik héél wat anders dan ik daadwerkelijk met de wereld deel.
Vanmorgen waren mijn knieën blauw, maar ook al geel, groen, rood en paars. De schaafwonden zitten inmiddels onder wat pleisters en verband verstopt, dus ik kan net doen of het er niet is, want dat zie ik niet.
De pijn negerend loop ik naar mijn werk en ga gewoon aan de slag, alleen gaat alles een tandje langzamer dan normaal. De trap op en af lopen probeer ik zo veel mogelijk te vermijden.
Op mijn werk, op school, gebeurt wat ik niet had verwacht: ik ben wéér gevallen (gelukkig waren de kinderen al naar huis), precies op m'n knieën. Wel errug irritant en vooral pijnlijk L. Waar het vallen nu door komt, ik weet het niet. Het kwam deze keer niet door epilepsie, dus wat was wel de oorzaak?
Het is zo'n week dat je denkt... sla maar even over. Als er een "week van Murphy" zou bestaan, is het deze week wel.
*vallen is k#t!* (zo spreekt de ervaringsdeskundige)
Auw + gezeik van verschillende kanten + *zucht* = grrrrr... :-(
Ik kan nu bijna niet meer door m'n knieën zakken, lopen gaat met hééééle kleine stapjes en jawel: morgen ga ik met de bus en de trein naar de NOT onderwijsbeurs in Utrecht in de Jaarbeurs. We zullen zien hoe het gaat... Waarom ik toch ga? Kaartje en e-ticket voor de trein al binnen, workshop geboekt en ik wil gewoon kijken of het lukt. Eigenwijs? Wie, ik??? :-P
Hopelijk kan ik vrijdag nog staan, maar ik ga zeer waarschijnlijk gewoon werken. Of dat nu zo goed voor mij is weet ik niet, maar euh… Ik had het net toch al over eigenwijs zijn, geloof ik?!
Daarna het hele weekend maar met een icepack op m'n knieën en van de nood een deugd maken als ergens heengaan eventjes geen optie meer is: met een goed boek, koffie, cola light en een i-pad op de bank...
Ik zeg: we zien wel hoe het "loopt" ;-) .
