Stress of passie?!

“Working hard for something we don’t care about is called stress; working hard for something we love is called passion!”

Terwijl ik eindelijk even een momentje voor mezelf had, vroeg ik me af wat het verschil tussen stress en passie is. Mijn hele leven staat boordevol van dingen die moeten, dingen die ik wil, dingen die nu eenmaal zo horen en dingen die op je pad komen.
In elk facet van mijn leven kan ik zowel stress als passie ervaren; de grens tussen deze twee is kleiner dan ik dacht!

Neem bijvoorbeeld mijn geloof: ik dank God voor Zijn onmetelijke liefde en ik ben een dankbare gelovige, maar ga ik naar de kerk omdat ik vind dat het zo hoort of omdat ik daar mijn geloof en blijdschap, mijn  verdriet en hoop kan delen en steeds weer vanuit Gods woord kan worden opgebouwd?

In de liefde kun je een relatie als stress of als passie ervaren;  wanneer je dat antwoord weet, zegt dat  toch vrijwel alles! Hoe retorisch kan een vraag zijn…
En nu ik single ben: voel ik stress als ik op zoek ben naar een nieuwe liefde om maar niet alleen te blijven of is het passie als ik het leven tegemoet treed, of ik nu wel of niet “de ware” zal ontmoeten… Leef je leven!

Gezond zijn is prachtig, maar hoe ga je om met een (chronische) ziekte? Is het stress als je zielig in een hoekje gaat zitten jammeren hoe naar alles wel niet is; hoe goed ik me dat soms ook kan voorstellen! Ik ben chronisch ziek, maar het is mijn passie dat ik ondanks alles tóch iets van mijn leven maak en juist kijk wat ik allemaal wel kan en heb. Die paar momenten dat ik er van baal dat ik niet alles kan neem ik voor lief, een enkel stressmoment heeft iedereen wel eens…

Vriendschappen zijn heel verschillend. Vol van stress wanneer je bang bent voor de reactie van de ander, een passie als je zeker weet dat je jezelf kunt zijn!

En dan natuurlijk je werk. Is dat niet àltijd de über-stressfactor?!  J
Wanneer je werk een baan is die de hypotheek betaalt en waar je altijd achter de feiten aan rent, met te weinig uren in een dag om alles af te krijgen, dan spreek je regelmatig van stress. Is je beroep datgene waar je het allerliefst ál je dagen mee zou willen vullen en waar je naar je gevoel eigenlijk nog te weinig tijd aan besteedt? Duidelijk een passie!

Naast je baan vullen de dagen zich ongemerkt met allemaal van die zaken die “ook nog even moeten”… Tijdens het journaal sta je paprika te snijden en terwijl je het liefst op de bank zou zakken met een goed boek, ga je al stofzuigend het huis rond. En op dat moment dat je het liefst in een heet bad zou zakken, sta je in diezelfde badkamer, maar dan om de douche te soppen!
 Onderweg naar de supermarkt gooi je de vuilniszak in de container en breng je gelijk maar het glas en oud papier weg. En al afwassend bedenk je dat je morgen toch echt je nieuwe bril bij de opticien moet ophalen en dus een keer tijdig van je werk moet vertrekken om  nog voor sluitingstijd binnen te zijn.

Misschien heb je niet zoveel tijd over voor datgene dat men als hobby’s bestempelt, maar dat kunnen alleen maar passies zijn, toch? Anders zou je het niet leuk vinden om te doen. Ook dromen lijken mij passies en geen stress-triggers: dat waar je van droomt, zijn passies die nog moeten worden waargemaakt.

Ruim 10 jaar geleden ben ik met vrijwilligerswerk gestart als passie om iets voor anderen te betekenen, maar soms  ervaar ik het toch ook wel als stressvol om alles goed te blijven doen en vol te houden.

De korte versie is eigenlijk dat de grens tussen stress en passie erg dun is. Hoe je erover denkt en hoe je het beleeft maken het verschil.

Het leven staat er bol van: PaSSie met de SS van streSS!