Om nu te zeggen
dat je met mij een ware voetbalfan te pakken hebt is een groot woord. Ik kijk
vrijwel nooit en zelfs nu, tijdens het WK, heb ik te weinig rust in mijn
achterste om een hele wedstrijd Nederland tegen wie-dan-ook uit te zitten. Wel
vind ik het natuurlijk leuk wanneer Holland wint en “de leeuw niet in z’n
hempie staat”!
Maar zelfs mij
bereikte via via het nieuws van “dé beet”. De wereld viel compleet over de beet
van Suarèz tijdens de WK-wedstrijd van Uruguay tegen Italië. Het is dan ook uitermate
agressief gedrag. Waarom zoveel bewust geweld gebruiken, het is “toch maar een
spelletje…”? Helaas, die tijd is al lang voorbij, voetbal is serious business.
Waarom reageert
men nu zo verontwaardigd op “de beet” terwijl er lang niet altijd meer van wordt
opgekeken wanneer een speler onderuit geschopt wordt? Dat doet toch ook zeer?!
Ik denk dat
bijten agressiever overkomt. Bijten kun je misschien associëren met beestachtig
gedrag.
Dieren vallen aan of verdedigen zich door middel van bijten. Wanneer
iemand op het voetbalveld onderuit wordt geschopt, heerst er korte tijd flinke verontwaardiging,
maar het is nooit echt heel duidelijk of de dader bewust heeft gehandeld. Vaak
heeft het slachtoffer ook een zekere invloed in de struikelpartij. De term
schwalbe zegt genoeg. Een val simuleren om een penalty toegekend te krijgen
lijkt de gewoonste zaak van de wereld te zijn geworden.
Voetbal is
vandaag de dag deels een show geworden: spelers gaan dus onderuit met een
flinke schreeuw, liggen op het veld alsof hun laatste uurtje heeft geslagen,
maar staan daarna meestal net zo makkelijk weer op en spelen verder. Het van
pijn vertrokken gezicht van het slachtoffer is niet zo goed te peilen, je weet
tegenwoordig nooit zeker of de pijn echt of gespeeld is en dus bij de show
hoort om de wedstrijd te beïnvloeden.
De bijtactie
van Suarez was niet per ongeluk. Bijten doe je bewust en om iemand flink pijn
te doen. De pijn op het gezicht van het slachtoffer was ineens echt, geen
spoortje show te bekennen! En wat heeft het opgeleverd? De scheidsrechter had
het niet eens gezien, terwijl de tandafdrukken duidelijk te zien waren.
Ik weet er eigenlijk
niet meer over te zeggen, ik sta alsnog met m’n mond vol tanden over zulk
gedrag… Wel toepasselijk nu het over bijten ging.
Fijn WK verder,
ik zet mijn tanden wel in een appel en een goed boek!
