donderdag 27 februari 2014

Een beetje boel broederliefde





Wie is jouw voorbeeld? Op wie zou jij willen lijken? Misschien denk je nu aan een superheld, filmster, artiest, een vriendin met haar mooie gezicht of aan die intelligente vriend, maar die bedoel ik deze keer niet. Heb jij een Bijbels voorbeeld? Ik vind het bijzonder dat in de Bijbel niet alleen Jezus als voorbeeld dient, maar ook Mozes, David, Paulus en nog veel meer 'gewone' mensen. Zo hoorde ik laatst iemand Filemon noemen. Zijn liefde en geloof zorgden ervoor dat de mensen in zijn omgeving een gemeenschap konden worden, een huisgemeente. 

Misschien weet je het uit ervaring, maar het met elkaar gemeente zijn is af en toe best ingewikkeld. Hoe ga je met elkaar om?
We zijn net mensen ;-) , met de één kun je nu eenmaal beter opschieten dan met de ander, hoe je misschien ook je best doet. Kijk niet alleen om je heen, maar neem vooral ook een kijkje in je eigen hoofd en je eigen hart. Misschien moet niet de buitenwereld zich aanpassen, maar kun jij zelf veranderen.
 


Nog wat andere bijzondere dingen komen naar voren bij Filemon. Het worden van een gemeenschap ging gepaard met het goede leren zien in Paulus en alle medewerkers.
Je hoeft echt geen BFF te zijn met iedereen, maar de broederliefde die genoemd wordt, mag je door het leven leiden. En als God je Vader is, besef je dan wel Wie jouw grote Broer is?! Dát is pas broederliefde!

Zijn wij niet allemaal medewerkers, om de gemeente van God op te bouwen? Kijk je ook zo naar anderen, als mensen die door God ingezet worden? Zie jij het goede in de ander? Daarnaast mogen we ons zo veilig weten dat we bij elkaar onze gevoelens kwijt kunnen. Laten we betrokken zijn bij wat er bij elkaar speelt! In plaats van te hameren op de verschillen die mensen onderling kunnen ervaren in het geloof, is het toch juist bijzonder om in dankbaarheid de overeenkomsten te delen?!

Een nadenkertje:
Zijn wij een gemeente als wij met een klein clubje kerkje spelen of juist wanneer we met heel veel mensen bij elkaar komen? Volgens mij komt het niet op aantallen aan. Het geloven, oprecht betrokken zijn bij elkaar en in de ander het goede van Christus leren zien schept een band. Dienen is tot opbouw van elkaar; alleen maar willen heersen breekt juist af.
Hoe spreken we tegen elkaar? Zeggen we tegen elkaar wat wij denken dat de ander precies moet geloven of waar wij moeite mee hebben? Of vragen we ook naar hoe de ander het beleeft? Houden we rekening met iedereen of roepen we maar gewoon in het wilde weg wat er in ons op komt, omdat we vinden dat anderen dat moeten weten zonder te zien dat sommigen daardoor in de war raken of verdrietig worden? Gemeente zijn is iets moois, en daarom mogen we er zorg voor dragen en kijken naar een voorbeeld als Filemon.
God ziet jou in je eentje of in een zaal met 1000 mensen, Híj vergeet je niet…