Dit zag ik laatst in een woonwinkel op een houten
decoratieplankje.
En volgens mij is dat echt zo. Thuis is daar
waar je hart is!
Zelf zou ik eraan toe willen voegen: Thuis is daar
waar je blij opstaat, zonder specifieke reden. Thuis is waar je je veilig voelt.
Thuis is waar je gedachten de vrije loop krijgen, waar je kunt mijmeren en waar
je jezelf kunt zijn. Thuis is ook daar waar je je zorgen, stress en verdriet
kunt delen en je hart luchten wanneer het even moeilijk gaat.
Mijn thuis is daar, waar ik mezelf kan zijn. Dat hoeft dus niet in mijn stenen huis te zijn, maar dat kan bijvoorbeeld ook bij vrienden en vriendinnen en bij m’n ouders zijn. Zuiver en oprecht.
Thuis betekent, dat je stiltes kunt laten vallen die niet ongemakkelijk zijn, waar je de rust hebt om juist eens niet te vertellen wat je dwars zit of waar een blik van verstandhouding, een knipoog of knuffel soms meer zeggen dan 1000 woorden.
Zo hoop ik ook dat de mensen uit mijn omgeving zich thuis voelen bij mij. Al die stukjes hart bouwen een thuis voor elkaar. Soms wil ik er zijn voor iemand, maar weet ik even niet hoe. Ik leef dan zó met iemand mee, maar kan niets aan een situatie veranderen, zodat ik in verontschuldigingen verval. En wat blijkt? Vaak vind iemand dat luisterende oor al meer dan voldoende! Uit je vriendschap en liefde, hoe stuntelig misschien ook, maar laat de ander weten dat je meeleeft en iets wilt doen.
Als single zul je het misschien wat lastiger
vinden om alles met iemand te delen, maar ik heb geen relatie nodig om me
ergens thuis te voelen. Wel zou het bijzonder zijn als er ooit weer iemand op
mijn pad komt die de liefste, de leukste en de enige echte voor mij blijkt te
zijn, natuurlijk zie ik daar naar uit!
Maar ook tot die tijd houd ik dit voor ogen:
“Home is where the heart is!”
